36 caches gevonden (logs 158-193)
3 april 2004, 10:44
Op weg naar het Geocaching Multi Event samen met de Watjes deze cache willen ontmaagden. Diverse plekjes bekeken en leuke diertjes gevonden, totdat Watje 9 ineens "Ja!" riep (de eerste keer van een lange reeks). Helaas, Achtbaangek bleek hier al een uurtje eerder te zijn geweest. Leuk plekje!
Biertje
3 april 2004, 11:12
Vandaag was ik carpoolend met de Watjes op weg naar het Geocaching Multi Event. Nieuwe caches oefenen een bepaalde aantrekkingskracht uit, dus even de snelweg af. Grinnikend constateerden wij dat Achtbaangek hier achter het net had gevist, dankzij kordaat ingrijpen van Thex. De eer van de Driehoek (Delft-Den Haag-Zoetermeer) was weer gered!
Biertje
3 april 2004, 11:50 (tot 23:50)
Wat een leuke dag vol afwisseling: een stadswandeling, Hit & Runs, een fotopuzzel en bostochten. Tijdens het regenbuitje zaten we gelukkig in een gezellig café! Daarna een prima maaltijd, sterke verhalen, een avond-avontuur met de nodige verwarring en een kampvuur. Oja, er was ook bier!
Organisatie, bedankt voor deze gezellige dag. Graag tot volgend jaar.
Biertje
3 april 2004, 15:50
Deze cache ligt er sinds het Multi Event van 2003, maar ik liep de tocht tijdens het Event van 2004. De foto's waren dus inmiddels nóg een jaar ouder, dus extra moeilijk! En vooral als je deze cache ook nog eens combineert met Vesting Cache.
Samen met de Watjes ("drie zien meer dan één") bleek het echter een peuleschilletje. Maar ja, wij komen dan ook uit de Driehoek (Delft-Den Haag-Zoetermeer)! Tijdens het maken van de berekening (in een gezellig café) begon het te miezeren. Watje 5 offerde zich op om naar buiten te gaan en de GPS te activeren. Maar het was opnieuw Watje 9 die het kistje te voorschijn toverde.
Biertje
3 april 2004, 16:48
Gelopen tijdens het Multi Event 2004 samen met de Watjes, en in combinatie met de fotopuzzel van The Old Days. De opdracht om in een gezellig café wat uit te rusten, sprak me erg aan. Met een biertje gaat namelijk het rekenwerk een stuk sneller! Het zoeken naar de cache ging daarna ineens wat minder soepel, maar ik was reuzeblij dit keer tenslotte Watje9 te slim af te zijn.
Biertje
3 april 2004, 17:55
Als voorbereiding op het Watch-it Event perste de helft van het Hardcore Triangle Team zich in één auto om deze cache even te gaan doen. De Watjes en Biertje hadden duidelijk hetzelfde (hoge) IQ, Thex moest een beetje geholpen worden, en Biertje blijkt niet goed te zijn in hoofdrekenen als hij (teveel?) gedronken heeft.
Op de stash locatie waaierde de groep uiteen, waarna Thex binnen een paar minuten de kist te voorschijn beukte. Door deze actie werd hij weer liefdevol in de groep opgenomen. Jawel, teambuilding on location!
Biertje
3 april 2004, 18:20
Samen met de Watjes naar een alternatieve parkeerplek gereden. Mijn Geko 201 snapte helaas niks van die rare getallen. Hoewel ik bij de auto wilde wachten met een biertje, werd ik door beide Watjes meegesleurd, de zandbak in. Teambuilding, noemden ze dat. Bij de gelimiteerde boom was het (opnieuw) Watje9 die een goede neus voor kistjes heeft... Bovenop? Nee hoor, onderaan.
Biertje
3 april 2004, 19:25
Gaan we in de rij staan voor het eten, of doen we er nog eentje? Een simpele keuze, natuurlijk.
Met de Watjes reden we naar een parkeerplekje dat speciaal voor geocachers schijnt aangelegd te zijn. Collega Albrt reed net weg! Had zeker honger? Na een korte wandeling bereikten we de stash locatie. Met opzet zorgden Watje9 en Biertje ervoor om continu op de verkeerde plaatsen te zoeken, zodat Watje5 uiteindelijk ook een keer een kistje kon vinden.
Biertje
3 april 2004, 19:45
Voor het donker konden we makkelijk nog twee caches doen. Snel parkeren en een sprintje getrokken door het bos. Deze grote dikke Amerikaan zagen wij reeds van verre liggen. Uiteindelijk bleken de vingers van Biertje net lang genoeg om het kistje te pakken te krijgen. De ammobox bleek inderdaad hard van buiten, maar helemaal niet bijna leeg van binnen. De Watjes (die al de hele dag met twee plastic tassen met goodies zeulden) aarzelden even of ze een auto-afvalzakje zouden ruilen. Uiteindelijk werd het toch een NINU.
Biertje
3 april 2004, 22:50
Eindelijk, het moment waarop wij de hele dag hadden gewacht, en wat onze concurrenten hadden gevreesd: het Hardcore Triangle Team voor het eerst in (min of meer) gezamenlijke actie!
Toen ons team het startsein kreeg, bleek nog niet iedereen zo ver te zijn. Albrt was op z'n gemak wat prikstokken aan het kopen, Biertje zocht een toilet (iets teveel gedronken?), Thex bleek in het donker met een ander team meegelopen te zijn en de Watjes schenen met hun zoeklicht iedereen (en elkaar) hinderlijk in de ogen. Gelukkig bleek Lady Cachetta stress-bestendig. Uiterlijk volkomen kalm leidde ze alles in goede banen, moreel gesteund door haar toeverlaat Pyne. De verplichting dat iedereen een mobieltje met voorgeprogrammeerde team-nummers bij zich moest hebben, bleek een gouden vondst! Uiteindelijk wisten we de weggelopen Thex weer te vinden en konden we compleet naar het Elfenbos.
De drukte bij de veerboot zorgde voor een nieuwe uitdaging. In een onbewaakt ogenblik was Thex weer verdwenen. Hij bleek ineens op de boot te zitten, die aanvankelijk niet van de zandplaat los kon komen, maar daarna snel water begon te maken. De angst in de ogen van de bootvluchtelingen en de maniakale grijns van Thex zal bij sommigen nog lang voor nachtmerries zorgen...
Ondertussen was de rest van het Team in looppas aan een omtrekkende beweging begonnen. Helaas bleken de lichtsignalen niet begrepen, en kwamen daarna per telefoon wat emoties los. Nadat het team weer herenigd en gekalmeerd was, besloten we met de auto's naar het fort terug te gaan. Aldaar werd via een hardcore route over het dak alsnog de cache snel gevonden.
Met een door Lady Cachetta beloofd biertje zaten we tenslotte eensgezind bij het kampvuur. Hoe had onze leidster deze avond ervaren? "Nou, het was een behoorlijk zware bevalling", aldus de Lady, "maar ik denk dat er een mooi kindje geboren is, met diverse fraaie eigenschappen."
Pyne kon dit beamen, terwijl Albrt de Watjes in de gaten hield die met het vuur aan het spelen waren, en Biertje opnieuw op zoek moest naar Thex... (wordt vervolgd)
Biertje
7 april 2004, 13:05
Hoezee!
Conform de tip van mijn voorganger heb ik me vanmiddag in zwervers-kleren gehesen. Ik had me erg goed in mijn rol ingeleefd en begon automatisch mijn hand in de afvalbakken te steken. Een angstig oud vrouwtje liep met een boog om me heen, maar dat kon ook komen vanwege de sterke alcoholwalm uit mijn mond.
Uiteindelijk kwam ik aan bij de plek waar ik gistermiddag ook stond. Na systematische controle leek het alsof hier geen kokertje lag. Maar aangespoord door de opmerking dat je dan juist dóór moet zoeken, leverde ineens een "hebbes!" op. Jammer dat het geen ontmaagding was, maar met zilver ben ik ook erg tevreden. Eindelijk kan ik me nu weer bezig houden met de wat moeilijkere caches in de Driehoek.
KIS98, gaan we nu hier in de buurt een biertje drinken?
Biertje
8 april 2004, 19:15
Vandaag Thex de Beuker geassisteerd, die eergisteravond in paniek opbelde omdat hij deze cache na uren zoeken niet had kunnen vinden. Ach, een collega wil ik best helpen, dus na werktijd op het fietsje gestapt om de rit naar Rozenburg aan te vangen.
We hadden om 19.00 uur op de parkeerplaats afgesproken en daar legde Thex uit wat hij allemaal had geprobeerd, waar hij had gezocht en hoe hij had gezweet. Gelukkig wist hij de cache zelf te vinden, waarna ik hem even fijntjes op het duidelijk zichtbare teken kon attenderen, waar hij al tientallen keren langs was gelopen.
Uiteindelijk kon Thex er toch wel de humor van in zien, en zijn bulderlach was tot op de parkeerplaats te horen!
Biertje
8 april 2004, 19:50
Deze cache snel kunnen vinden, dankzij de haviksogen van Thex, die hem vanaf het pad al kon zien. Of kwam dat omdat hij hier al eerder was?
Helaas geen ruilmateriaal bij me. Leuk plekje en prachtig verstopt.
Biertje
8 april 2004
Gevonden tussen Rozenburg en Leidschendam. Dit is een van m'n favoriete recepten: bokbier-goulash.
Ingrediënten (voor 4 personen):
600 gram varkensvlees, 60 gram boter of vet, 500 gram aardappelen, 1 witte kool (ong. 1000 gram), 250 gram tomaten, 2 paprika's, 2 uien , 2 teentjes knoflook, 3 theelepels paprikapoeder (kies een scherpe soort), 1 theelepel kummel, 1 theelepel marjolein, zout, eventueel sambal, 2 flesjes bokbier.
Bereiding:
Schenk een flesje bokbier in een glas en neem een slok. Snijd het varkensvlees in blokjes. Meng het goed met de fijngesneden uien, de knoflook en de kruiden. Braad het mengsel licht aan in het vet. Neem opnieuw een slok bokbier. Open het tweede flesje en giet de helft over het mengsel in de pan en laat het geheel stoven.
Snijd de paprika in repen, de aardappels in blokjes, de tomaten in partjes en de kool klein. Voeg deze groenten bij het vleesmengsel en giet de rest van het tweede flesje bokbier erover heen. Neem nog een slok bokbier. Stoof de goulash tot alles gaar is. Voeg nog wat sambal toe wanneer je niet over een scherpe paprikasoort beschikt en toch een pittige Hongaarse smaak wilt proeven. Eet hier (stok)brood bij en drink het laatste restje bokbier, of open een nieuw flesje. Smakelijk eten!
Biertje
18 april 2004, 11:30
Vanmiddag moest ik naar de algemene ledenvergadering van de landelijke biervereniging PINT, dus 's ochtends eerst even een bezoekje aan de kerk. Klaasje zelf hield zich nogal stil, maar de gelovigen zongen dat het een lieve lust was!
De cache lag goed in het zicht, met het camouflagemateriaal ernaast, dus na het loggen heb ik de zaak weer goed afgedekt. Ik had zo'n vermoeden dat het hier vandaag druk zou worden...
Barnold, bedankt voor de cache!
Biertje
18 april 2004 - 13:00
Vanmiddag moest ik naar de algemene ledenvergadering van de landelijke biervereniging PINT, dus 's ochtends kon ik mooi nog wat van de natuur genieten. Een mooie locatie, waar je inderdaad helemaal tot rust kan komen. Met een licht zonnetje en een groen blikje moest ik uitkijken niet in slaap te vallen!
Maar de plicht roept, en na wat rekenwerk en een volledig rondje rondom de boom, kon ik het kokertje oprapen. Prachtig! Zo'n spiksplinternieuwe loglijst voelt toch een beetje als een ontmaagding aan...
Flash!, bedankt voor deze cache.
Biertje
18 april 2004
Omdat ik vanmiddag naar de ledenvergadering van mijn biervereniging moest, kon ik makkelijk 's morgens nogmaals deze cache doen. Mijn eerste poging (op 24 december) mislukte omdat net die dag de cache verdwenen bleek. Maar vandaag had ik opnieuw geen geluk. Hoewel ik net als de beelden scheel heb gekeken, en van een afstand, zoals een voorganger tipte, kon ik de cache niet vinden. Dan maar op zoek naar het kokertje, aan de hand van de hints. Maar helaas, geen witkleurig steentje gevonden. Dat was logisch, bleek later: het kokertje was weg.
Als ik nog een derde keer naar Utrecht ga, zal ik eerst een hulplijntje raadplegen, zodat ik zeker weet dat ik op de juiste plek zit.
21 april 2004, 19:50
Vanavond was de eerste bijeenkomst van de Hardcore Triangle in Delft, en de Watjes hadden mij gevraagd om mee te rijden zodat ik ze onderweg wat kon helpen .
Een cache bij café De Bonte Haas sprak mij persoonlijk erg aan, maar helaas stopten we niet bij het gezellige terras, maar reden ze gewoon door naar de stash area! Dat was een tegenvaller, maar gelukkig zag ik de koektrommel al snel liggen en kon het grote graaien beginnen...
Tijd voor een biertje, dacht ik, maar nee, de Watjes wilden nog even de Jungle in. Als we snel waren, konden we die multi-cache nog net eventjes doen. Zuchtend slofte ik naar de auto. Nee, vanavond zou ik niet dronken worden...
Lady Cachetta, bedankt voor deze traktatie. Komt er ook nog een cache met allemaal blikjes bier?
Biertje
21 april 2004, 21:20
Samen met de Watjes heb ik me vanavond een weg door de jungle van Delft gebaand. Zo'n expeditie vergt een degelijke voorbereiding, en hier ging het al mis, want er bleek geen bier in de proviandkist te zitten. Daardoor moest ik met een nuchtere blik ergens een gorilla zien, hetgeen na wat drank een stuk makkelijker zou zijn geweest.
Het natuurreservaat bleek volkomen leeg. Was dit het werk van stropers? Toen we iets later op een veilige afstand de leeuw observeerden, stonden we ineens oog in oog met Lady Cachetta, die ons vroeg wat we aan het doen waren. Verschrikt stamelden we iets over het beest dat los was, beren op de weg en een aap uit de mouw, en vluchtten we snel richting Mosquito Paradise. Bijna waren we daar verdwaald, totdat de nuchterste van het gezelschap vroeg: "Zeg Watjes, weten jullie wel zeker dat het hier is?"
Toen we uiteindelijk op de juiste plek waren aangekomen, was ik blij dat ik mijn verloskundige-handschoenen bij me had! Op ervaren wijze haalde ik de cache te voorschijn. (Ben benieuwd of Thex dat ook kan )
Bedankt Lady, voor deze spannende tocht, en sorry dat we daardoor iets te laat waren.
Biertje
21 april 2004
Tijdens de eerste vergadering van de Hardcore Triangle werd onze tactiek voor het komende Event nauwgezet doorgenomen. Bij de rondvraag kwam ineens deze Muis ter tafel. Dierenliefhebbers als we zijn, werd het diertje eerst dronken gevoerd en daarna doodgeknuffeld. Omdat het niet lukte van deze muis een olifant te maken, moest er geloot worden waar het beestje deze nacht mocht slapen...
Biertje
22 april 2004, 09:20
Vanwege de intensieve voorbereidingen van de Hardcore Triangle voor het naderend Watch-it Event moesten we de afgelopen dagen een paar ontmaagdingen aan wat cachers van buiten de driehoek overlaten. Zo ook deze muzikale cache.
Maar vanmorgen was het zover: in de nieuwe Hardcore Triangle kleding en voorzien van het bijpassende instrument, kon ik op zoek naar de kei. Even aarzelde ik of ik hier nog een Superfoto zou maken, maar nee, ik wist dat de superstrenge Van Workum dat beslist zou afkeuren. Alleen een foto bij het water mocht geplaatst worden, dus snel doorgefietst.
De locatie was makkelijk gevonden. Als fanatiek aanhanger van het Hollandse lied, kon ik de gevraagde nummers moeiteloos meezingen. Nee, Stiekem gedanst mag dan misschien een ode aan de Tango zijn, dit lied slaat zeker niet op mij, want ik heb die Tango met Lady Cachetta mogen dansen. En dat was beslist niet stiekem, want haar vader hield mij nauwlettend in de gaten!
De prachtige schuit op de achtergrond vertrok net toen ik mijn camera opstelde. Maar na een tiental opnamen kon ik deze photoshoot tevreden afsluiten. Zie hier het resultaat: Fvworkum, bedankt voor deze muzikale fotocache.
Biertje
23 april 2004, 07:50
De ochtend-hunt is aan mij niet zo besteed. Dat is meer iets voor inwoners uit Kijkduin. Of uit Zoetermeer, zoals straks zou blijken. Met nog een stevige kater van gisteravond stond ik (afgrijselijk vroeg) op om me naar het zeventiende-eeuws voorbeeld van veenweidegebied te begeven. Via het kaplaarzenpad, langs het mikado-bos, en dan verder over het modderspoor. Om 07.50 uur meldde ik me bij de villa, maar de vogel bleek al gevlogen. Verbaasd constateerde ik dat Thex-the-Triangle-Man me 13 minuten vóór was. Vreemd, want ik was op m'n tocht niemand tegen gekomen...
Na het loggen nog even tussen alle vroege vogels gezocht naar de Bonte Vispieper en de Kleine Triangeltikker, maar een eervolle vermelding op de site zat er deze ochtend niet in. Op m'n terugtocht naar het drabspoor passeerde ik nog een prachtig schoon en droog bospad, dat ik natuurlijk met afgewend hoofd rechts liet liggen. Maar het zou achteraf een hoop verklaren...
Pino, ook ik had plannen voor dit gebied. Bedankt voor deze cache.
Biertje
23 april 2004, 15:30
Gisteren was ik hier ook al, tevergeefs. Ik wilde al met de Watjes gaan praten, of met Thex, totdat ik bij thuiskomst zag dat de hint was aangepast. Vandaag dus de herkansing. De semi-nonchalante beveiligingsbeambte Ed stond buiten wat te roken, maar toen ik stiekem een foto wou maken, ging hij ineens naar binnen. Fvworkum niet gezien; die had zeker al z'n boodschappen al in huis. Ook vandaag waren er weer voldoende skaters. De cache liet zich snel rapen. Tot slot nog wat foto's gemaakt. Veel piramides en driehoeken, dus een uniek buitenkansje.
Hrnggg, bedankt.
Biertje
23 april 2004, 17:05
Wat Toet kan, kan Biertje natuurlijk ook. Een skeelerrondje doe je niet met de fiets of auto, maar natuurlijk op skeelers. Gelukkig kon ik die regelen via mijn sponsor. Eerst even uitgezocht hoe het rondje precies in elkaar stak. Startpunt was natuurlijk Toet's flat, waar ik m'n fiets parkeerde en de skeelers onderbond. Een flitsende start en weg was ik!
Ik geef toe, het viel niet mee. Ik zwalkte van links naar rechts. Maar misschien kwam dat vanwege die twee flesjes die ik snel naar binnen had gegoten om me wat moed in te drinken?
Na enige tijd kwamen de scholeksters in zicht. Op mijn skeelers zit geen rem, dus ik greep me vast aan de eerste de beste lantarenpaal. Even dacht ik dat de cache verdwenen was, maar gelukkig... loggen en weer verder.
Biertje
23 april 2004, 17:30
Wat Toet kan, kan Biertje natuurlijk ook. Een skeelerrondje doe je niet met de fiets of auto, maar natuurlijk op skeelers. Gelukkig kon ik die regelen via mijn sponsor. Na de scholeksters ging ik verder, naar het touwtje. Inmiddels had ik de slag al aardig te pakken. Ik durfde nu ook een beetje om me heen te kijken, en tjonge tjonge, dan zie je soms heel wat fraais voorbij komen. Vrijdag schijnt hier de vrouwendag te zijn, want het waren uitsluitend vrouwen die me passeerden, of tegemoet kwamen. Nee, Toet was er niet bij. Die zat waarschijnlijk weer op het terras van café De Bonte Haas.
Toch was ik blij de skeelers even uit te kunnen doen. Mijn voeten zijn zoiets toch niet echt gewend. Op m'n sokken sloop ik naar het touwtje... Nadat ik weer van de schrik was bekomen, heb ik even met m'n voeten in het water gezeten. Lekker verkoelend. En toen weer verder, naar de dikbillen.
Een prachtige cache, Toet. Je vader heeft je zeker geholpen? Die heeft namelijk ook altijd van die prachtige technische verzinsels!
Biertje
23 april 2004, 18:40
Wat Toet kan, kan Biertje natuurlijk ook. Een skeelerrondje doe je niet met de fiets of auto, maar natuurlijk op skeelers. Gelukkig kon ik die regelen via mijn sponsor. Na de scholeksters en het touwtje begon ik aan de 3e etappe. De dikbil-koeien zag ik al van verre liggen. Ze lagen wat ver van het hek en ik vroeg me af of m'n zoomlens voor leesbare nummers op de oormerken kon zorgen. Na zo'n acht foto's gemaakt te hebben, ging ik op zoek naar de cache. Makkelijk te vinden? Nou, ik vond van niet. M'n GPS stuurde me in het riet, maar dat mocht niet van Toet. Overal gezocht, zelfs boven m'n hoofd. Na een half uur toch maar een hulplijntje uitgegooid. Ik kreeg toen het wazige advies om aan de andere kant van de brug te gaan kijken. Toch maar even gekeken, en ik vond... de dikbil-koeien. De echte, want deze waren wit en een stuk dikker. En het waren er twee. De serie eerder gemaakte foto's waren dus van gewone koetjes en kalfjes. Dat krijg je dus als je een stadsmens de natuur instuurt.
M'n GPS was ook weer nuchter, want hij leidde me nu gewoon naar de cache. Die lag op de plek waar ik zojuist had staan bellen! In de doos zat gelukkig ook wat gereedschap. Van Toet had ik namelijk geleerd dat je soms je wieltjes moet verwisselen, vanwege het slijten. Dat heb ik dus ook maar even gedaan. Ik moest tenslotte nog op zoek naar de stok.
Biertje
23 april 2004, 19:35
Wat Toet kan, kan Biertje natuurlijk ook. Een skeelerrondje doe je niet met de fiets of auto, maar natuurlijk op skeelers. Gelukkig kon ik die regelen via mijn sponsor. Via de scholeksters, het touwtje en de dikbil-koeien was ik nu op weg naar de stok. Dat bleek nog een behoorlijke afstand, en ik begon al spierpijn in m'n bovenbenen te krijgen. Bij de picknickplek lagen gelukkig voldoende stokken, dus ik koos een zeer fraaie uit. Nu moest ik alleen nog even ergens zien te loggen.
Na nog even geposeerd te hebben met stok en koker, begon ik aan het laatste stuk. Nog voordat het donker werd, was ik weer terug op de plek waar ik het skeelerrondje gestart was. Opgelucht deed ik de skeelers uit. En gelukkig: m'n fiets stond er nog! Waarschijnlijk dankzij al die webcams van Williii.
Toet, bedankt voor dit sportieve, leerzame en leuke rondje. We hebben al eens samen gedanst, gaan we nu ook eens samen skeeleren?
Biertje
23 april 2004, 21:40
Hoewel het skeelerrondje veel langer had geduurd dan ik had verwacht, ging ik toch verder. Het liep immers tegen etenstijd, en waar vind je de lekkerste groenten? Inderdaad, in het Westland.
Keske wil ons allemaal graag twee keer zien: bij de T.K.-serie en nu opnieuw. Maar ik had thuis al wat voorwerk gedaan, dus hoefde ik alleen nog maar naar het bruggetje. Uit het hoofd berekende ik toen de coördinaten en kwam daardoor op een plek die me al eerder was opgevallen. Na opnieuw wat hoofdrekenen voerde ik de cache-coördinaten in. Oei, 4 kilometer verderop. Zou dat wel kloppen? Voor de zekerheid toch maar even Keske gebeld, waarna bleek dat ik de groente niet goed had. Helaas lopen er om 9 uur 's avonds niet veel Lierenaren op straat, dus ik besloot een auto aan te houden. Wat een toeval: het bleek de groenteboer uit de winkelstraat te zijn, die natuurlijk alles van pompommers en sladijvies wist.
Even later was ik op weg naar de stash area. De wegen in De Lier ken ik nu net zo goed als m'n broekzak, dus om 21.40 uur kon ik het logboekje openslaan. Keske kwam aanrijden en we hebben ruim een uur staan kletsen. Ik had wel in de gaten dat hij me probeerde uit te horen welke tactiek de Hardcore Triangle komende zondag op het Watch-it Event gaat toepassen, maar ik heb niets losgelaten!
Kees, bedankt voor de cache en de gezelligheid. En kan je zondag wat van die groente meenemen?
Biertje>
24 april 2004
N 52°04.178 E 004°13.286
This is the new lighthouse of Kijkduin, near The Hague, Holland. It was placed two days ago and it's a replica of the old one. The old one (from 1907) stood here for 28 years and was brought back in february to its original place in Hoek van Holland. It was brought there by a Chinook-helicopter!
24 april 2004, 20:25
Als eerbetoon aan Thex, die vandaag voor deze cache z'n achillespees op het spel zette en daarom morgen niet mee kan naar het Event, besloot ik aan het eind van de middag deze poldertocht óók te gaan doen. Bij boetedoening loopt men meestal op blote voeten, of soms zelfs op de knieën, maar vanwege wat spierpijn door dat skeelerrondje van gisteren, koos ik toch maar voor de fiets. De tocht is met een groot aantal caches te combineren en is volgens mij ook op skeelers te doen. Slechts 2 korte stukjes (een paar honderd meter) gaan over straatstenen, de rest van de route is geasfalteerd.
Terwijl ik naar WP2 fietste, bedacht ik hoe Thex hier eerder deze dag moet hebben gestrompeld. Ik meende zelfs een bloedspoor te zien, maar dat kon ook verbeelding zijn geweest, gevoed door een zojuist geleegd blikje bier. De aanwijzing bij WP9 kon ik niet vinden, ondanks de hint. Thuis ontdekte ik dat ik de hint voor WP7 had gebruikt. Tja...
Toen ik de cache had gevonden, hield ik eerst een minuut stilte, ter nagedachtenis aan Thex, die hier met een laatste krachtinspanning wist te loggen, voordat hij thuis op de bank inelkaar stortte.
Thex, in gedachten zijn we altijd bij je. Sterkte.
Biertje (mede-teamlid Hardcore Triangle)
24 april 2004
N 52°07.032 E 004°29.421
This is the welcome sign of Zoeterwoude Dorp. It's a small unknown village, but it has the brewery where the famous Heineken Beer is made. In Holland their slogan is: "Biertje?"
More info you can find at www.zoeterwoude.nl
Biertje
25 april 2004, 11:05
Door twee bevriende schatzoekers was ik gevraagd om te assisteren bij hun zoektocht naar een eeuwenoude en lastig te vinden schat. Hoewel ik mijn schatten meestal in een café zoek, besloot ik mee te gaan, naar een onherbergzaam gebied vlak bij een ruďne. De schatkaart bleek een stuk vergeeld papier te zijn met wat onduidelijke getallen. Géén kruisje met de plek van de schat, maar dat was niet nodig, aldus de Watjes. Met moeite baanden we ons een weg door het metershoge gras, terwijl we moesten uitkijken niet weg te zakken in het drijfzand, terwijl we voortdurend werden aangevallen door venijnig stekende muskieten.
Ik raapte een grappige stok op, maar dit bleek een giftige wurgslang te zijn, die ik pas na een heftig gevecht met m'n beide handen wist te wurgen. Het beest had desondanks meerdere keren flink gebeten en ik merkte dat het gif inmiddels mijn voet had verlamd. Om erger te voorkomen moest ik met mijn zakmes m'n been afzetten en de wond met een oude zakdoek provisorisch afdekken.
De Watjes hadden niks van dit alles gemerkt en waren gewoon doorgelopen naar de plek waar volgens hun de kist moest liggen. Strompelend, en inmiddels aan één oog blind, sleepte ik me voort en zakte uiteindelijk vlak naast ze in elkaar. Ik herkende de eerste verschijnselen van de gevreesde gele knekelkoorts en verzwakt door het bloedverlies en terwijl het zweet over m'n bloedende gezicht liep, zag ik in een waas hoe ze de zwarte kist openden en opgewonden de goudstukken en juwelen door hun vingers lieten glijden. "Gaat het wel, Biertje?" vroegen ze zonder op te kijken, terwijl ze hun naam in een boekje noteerden. Ik kon niet meer praten, m'n tong was opgezwollen en ik voelde naalden in m'n keel steken. Inmiddels maakten ze aanstalten om weer verder te gaan. "We wilden namelijk vragen of je volgende week wéér met ons mee gaat." Met een laatste krachtinspanning opende ik m'n mond. "Ja, da's goed," mompelde ik. Toen werd alles zwart...
Biertje
25 april 2004, 11:15
En het was in die dage dat ridder Biertje ende ridder Watje met synen jonckvrouwe tot aan den poort van het slot van Willem van Seewolde geraackten. Bevreesd ende angstich voor ene bruute overvalle hield Willem den poort digt ende geslooten. Maar ridder Biertje verzon eenen list. Om die schatkiste te bekoomen groef hij eenen gangh naar het kasteel van Seewolde. Lachend ende schaterend trock hij so die kiste naar buiten. Den inhoudt wert daarna met ridder Watje en synen jonckvrouwe eerlyck gedeeld. Tevreden gingh het geselschap henen, op soeck naar nieuwe avontuuren.
ridder Biertje
25 april 2004, 11:35
Op het Watch-it Event van vandaag werden ruim 60 teams verwacht, dus bij de caches in de omgeving was het een drukte van belang. Ook op deze carpoolplaats hadden zich meerdere teams verzameld, dat was al van verre te zien. Enthousiast stelden wij ons voor, wat waren er veel nieuwe gezichten!
We bleken echter te maken te hebben met het dameshandbalteam van Almere, op weg naar een belangrijke wedstrijd. Toen de forsgebouwde aanvoerster uiteindelijk opstond, onthulde ze met een glimlach de verstopplaats. Ik stak mijn hand uit en haalde het kokertje voorzichtig te voorschijn.
Mc Gregor, bedankt voor deze cache.
Biertje
25 april 2004, 11:50
Een mooie plek, maar ook erg druk. Wandelaars met honden, trimmers met kinderen, en overal vissers met hengels. Terwijl Biertje deed alsof hij foto's maakte van een poserende Watje9, kroop Watje5 tussen de brandnetels. De truc lukte en even later kon de log worden gezet.
Blokhut, bedankt voor deze cache.
Biertje
25 april 2004
Samen met de Watjes op weg naar het Watch-it Event dachten we deze cache nog even lopend te kunnen doen. Alle wp's hebben we goed kunnen vinden en in stevige pas bereikten we de stash area. Helaas daar niets gevonden. Vermoedelijk hebben we bovenop de cache gestaan, maar ineens kwamen we tot de ontdekking dat de tijd begon te dringen. We hadden nog 10 minuten om het Event-terrein te bereiken, en we moesten eerst nog helemaal terug naar de auto wandelen. Oei oei...
25 april 2004, 15:45
Gespot tijdens het Watch-it Event. Na het opmeten van de exacte lengte van het slingerpad maakten Albrt en ik kennis met de heer Kleijn. Iets later leerde ik ook zijn luxe vervoermiddel kennen. Dit is waarschijnlijk de meest gefotografeerde auto van ons land!
Biertje
25 april 2004, 15:52
Begin maart: Het Watch-it Event wordt aangekondigd, en gezien de namen van de organisatoren meld ik me direct aan. Williii ligt al maanden in winterslaap en 8BG woont te ver weg voor mijn fiets, dus dit zou mijn enige kans zijn om beide heren eens in het echt te ontmoeten.
Half maart: Er moeten ineens Watch-it Teams gevormd worden. Ik ben toevallig een avondje in het café en ontdek bij thuiskomst tientallen gemiste telefoontjes en een volle e-mailbox. In de driehoek Delft-Den Haag-Zoetermeer is een team ontstaan, dat kiest voor de naam "Hardcore Triangle". Er gaat een schok door de deelnemers en ook de organisatie raakt bijna in paniek. IJlings worden zowat onmogelijke opgaven bedacht rond boertjes, maiskorrels en boswachters, maar ons team (maar ook alle andere teams) laten zich niet gek maken.
Begin april: Tijdens het Multi Event komt Hardcore Triangle voor het eerst in actie, tijdens de avondcache. We worden daar liever niet meer aan herinnerd...
Half april: op een geheime locatie komt Hardcore Triangle bijelkaar. De provocerende groepskleding wordt uitgedeeld met daarop het opvallende logo: een waarschuwingsdriehoek met daarin het GPS-pijltje. De groepsfoto wordt op internet gezet en even later blijkt ons logo in heel Nederland te hangen. Niemand kan meer om ons heen.
25 april: Dé dag! Van te voren had iedereen van Lady Cachetta duidelijke instructies gekregen: de Watjes moesten goed uitgeslapen zijn en Pyne mocht niet te laat naar bed, Albrt ging wat derdemachts wortels oefenen, Biertje mocht drie dagen niets drinken, en Thex moest zijn achillespees voldoende rust gunnen. Maar natuurlijk ging er van alles mis...
Tien minuten te laat arriveerden de Watjes en Biertje bij de Kemphaan. Gelukkig waren Albrt en Pyne al aan de wiskundige opgaven begonnen. Snel werd het team in drie groepjes gesplitst en ging ieder op zoek naar de ontbrekende getallen. Een makkie. Fluitend begonnen we dus aan Opdracht 2: hoedje vouwen, een puzzeltje en een cryptogram. Exact de specialiteiten van ons team! Moeiteloos vonden we aldus het labyrint.
Opdracht 3 deden we met 2 vingers in de neus: Biertje mocht de slingerroute opmeten ("het leek een beetje op de route van mijn stamcafé naar mijn huis"), de Watjes telden alle paaltjes twee keer, en Pyne berekende tussen neus en lippen moeiteloos de oppervlakte van het terrein.
Toen we tenslotte aan Opdracht 4 begonnen, raakte de organisatie in paniek. We vonden dat zo sneu dat we eerst op ons dooie gemak het binnenterrein hebben bekeken en daarna op het terras een biertje (eindelijk!) hebben gedronken. Onze sportiviteit werd duidelijk op prijs gesteld, want in de cache lag speciaal voor ons een oorkonde waar alle eigenschappen van ons team uitbundig werden geprezen.
Williii en 8BG, heel erg bedankt voor deze leuke dag. Jammer dat we elkaar nauwelijks hebben gesproken, maar we moesten nog even naar een café om onze overwinning te vieren.
Graag volgend jaar een herhaling. En omdat we nóg pittiger opgaven en puzzels verwachten, blijft Hardcore Triangle voorlopig in training. Watch-us!
Biertje