21 caches gevonden (logs 1363-1383)
1 oktober 2007, 16:35
Vanuit het werk reed ik met mijn goede vriend Mighty-Mike naar het duingebied voor een paar caches. De parkeerplaats van de Ganzenhoek was ons al van eerdere bezoeken bekend en de foto's waren snel genomen. Als fietsende geocacher geniet ik elke keer opnieuw van de duinen door de zeer grote variatie van dieren (grote grazers, konijnen, diverse vogels, hagedissen, vlinders en insecten) en planten (bossen, lage planten en struiken, hoog gras en helm).
Bedankt en proost, Biertje
1 oktober 2007, 17:40
Met mijn goede vriend Mighty-Mike had ik deze middag uitgekozen om op aanwijzing van Pyne het duingebied bij Wassenaar te betreden. Eerst maar die makkelijke: een grote kist die we moeilijk over het hoofd konden zien, en simpele startcoördinaten met een offset. De parkeerplaats is berekend op een mini-event, maar op dit moment waren wij de enige bezoekers. Een groep grote grazers hield ons echter nauwlettend in de gaten. Mike wilde graag met een Schotse Hooglander op de foto, maar ik wist hem ervan te overtuigen dat dit niet zo'n goed idee was, en dat we beter onze route een aantal meters konden verleggen. Even later hadden we een geheel andere ervaring toen we bijna tot onze enkels in wat duinplassen stonden. Ik stond verbaasd hoe de grazers met precisie het gras op de wandelpaden kort weten te houden. Dat fraaie pad leidde ons precies naar de cache, die Mike vlot tevoorschijn trok. Een prachtige wandeling, vooral omdat we hier helemaal alleen in de natuur waren.
Bedankt en proost, Biertje
1 oktober 2007, 19:05
Vanmiddag/avond was ik nog even met mijn goede en muzikale vriend Mighty-Mike op stap in het duingebied. Na onze succesvolle afronding van Draught durfden wij ook aan Everything te beginnen. Een driesterrenmystery, die wij beiden ongeveer tegelijkertijd in recordtijd hadden ontcijferd. Er moest dus nog een flinke adder onder het gras zitten, want zo simpel kon de puzzel natuurlijk niet zijn. Helaas kan hier niet 'everything' verteld worden, maar we hebben onszelf meer dan een uur bezig gehouden, voordat we tot slot nog een laatste gok waagden. Het was opnieuw Mike die, tot onze grote verassing, plots de cache ontdekte. Bij nadere bestudering van de coördinaten van die plek, vielen ineens alle kwartjes, plectrums en bierdoppen op z'n plaats...
Bedankt en proost, Biertje
5 oktober 2007, 17:20
Dit weekend zat ik met wat biervrienden in een bungalowpark in de Flevopolder. Om ervoor te zorgen dat er genoeg te drinken zou zijn, deden we eerst wat boodschappen in een supermarkt in Zuidwolde. Omdat we slechts 200 meter van deze cache stonden, reden we iets door en kon ik snel even loggen. Er was helaas geen tijd voor een biertje op het terras van Paal 11. Ander keertje dan maar.
Bedankt en proost, Biertje
5 oktober 2007, 17:25
Dit weekend zat ik met wat biervrienden in een bungalowpark in de Flevopolder. Om ervoor te zorgen dat er genoeg te drinken zou zijn, deden we eerst wat boodschappen in een supermarkt in Zuidwolde. Zowel op de heen- als de terugweg passeerden we de obelisk. Terwijl ik achteloos vertelde hoe hoog dit kunstwerk was en hoeveel bloembladeren erin waren verwerkt, parkeerden we op een parallelweg. Haastig pakte ik het kokertje en schreef mijn naam op de rol. Snel terug naar het huisje en het bier koud zetten!
Bedankt en proost, Biertje
7 oktober 2007, 15:25
Dit weekend zat ik met wat biervrienden in een bungalowpark in de Flevopolder. Om toch even buiten te komen, had ik voorgesteld naar Lelystad te rijden. Maar al bij wp3 verdwenen mijn vrienden Bataviastad in, terwijl ik zielig staarde naar de lege herbergbrouwerij Klokbier. Deze brouwerij werd op 17 mei 2006 geopend, maar is in februari van dit jaar gesloten wegens faillissement. Buiten de brouwerij werd het bier slechts bij één slijter in Swifterbant verkocht. Hierdoor werd er geen winst gemaakt en draaide de Rabobank na een half jaar de geldkraan dicht. Door het raam is het koperen twee-ketelsysteem nog te zien.
Met een droge keel vervolgde ik in m'n eentje de route, via een theater en een school, en toen had ik alle cijfers van de cache op een rijtje. Hoewel het daar in de omgeving ineens erg druk was, lag de kist netjes uit het zicht, zodat ik ongezien het logboekje kon beschrijven.
Toen ik weer terug was in Bataviastad bleken mijn vrienden al stevig aan het (wit)bier te zitten. Gelukkig hadden ze ook een glas voor mij besteld.
Bedankt en proost, Biertje
7 oktober 2007, 19:05
Dit weekend zat ik met wat biervrienden in een bungalowpark in de Flevopolder. Na een bezoek aan Bataviastad gingen we op de terugweg nog even op zoek naar de steen der wijzen. Op de parkeerplaats stonden al twee auto's. Achteraf gezien zullen die wel van Team Kleijn en Team Dusty zijn geweest. Bij WP2 moesten we even zoeken, maar met vijf paar ogen wisten we de glazen kolf en de gasbrander toch terug te vinden. De volgende punten waren geen enkel probleem. Alleen bij WP6 bleken de horizontale planken op het hek geheel verdwenen te zijn! Op advies van mijn vrienden heb ik hier het aantal horizontale metalen buizen geteld. Dat bleek goed te zijn, want we arriveerden bij de steen. De kleur van de steen leverde een onmogelijk coördinaat op. Daarom maar de andere mogelijkheden uitgeprobeerd. Bij die alternatieve berekeningen vergat ik even de +29 in het N-coördinaat, zodat we een half uur lang tevergeefs op zo'n 30 meter naast de cache hebben gezocht. Bij controle door de wiskundige in het gezelschap werd de fout ontdekt, en liepen we naar de juiste plek. Daar was het Ko de Boswachter die de cache direct zag liggen.
Bedankt voor de leuke, wat modderige, wandeling, en proost, Biertje
14 oktober 2007, 11:40
Toen ik kwam aanrijden stond er op de parkeerplaats al een groep mensen te wachten. Geen geocachers, zag ik direct, want niemand had een GPS in z'n hand en er werden ook geen coins bewonderd of TB's geruild. Met een gerust hart zette ik mijn fiets tegen het eerste bankje. De aanwijzing was al snel gevonden. Waar heb ik dit in Den Haag al eens eerder gezien?
Ook bij WP2 en WP3 waren de bankjes gelukkig leeg, zodat ik uiteindelijk snel naar de cacheplek kon. Eerst gewoontegetrouw alle cachepaadjes afgelopen en daarna pas de opzichtige verstopplaats ontdekt. De koker drijft in zo'n 2 liter water, maar is nog steeds waterdicht. Mooi gedaan!
Bedankt en proost, Biertje
14 oktober 2007, 12:20
Gistermiddag werd ik tot twee keer toe uit bed gebeld door Wilxlii Carrotte, die hulp nodig had bij deze cache. Omdat ik de juiste plek niet wist, heb ik eerst alle logjes doorgespit op zoek naar aanwijzingen. Op die manier kwamen we erachter naar welk blauw er gezocht moest worden en kon hij opnieuw op zoek. Ik lag net weer met m'n kater in bed, toen Wilxlii voor de tweede keer belde en nu naar het telefoonnummer van Pino vroeg. Al zijn andere hulplijntjes hadden hem namelijk in de steek gelaten. Zuchtend ging ik maar sterke koffie zetten, want slapen zat er niet meer in. En ja hoor, een half uur later had ik Wilxlii voor de derde keer aan de lijn. Maar dit keer ging het gelukkig om een ándere cache...
Omdat door al dat bellen de voorbereiding van een dagje Haarlem in het gedrang kwam, besloot ik mijn plannen om te gooien en vandaag naar Oegstgeest te fietsen. Tussen alle monumenten bleek daar ook nog een mooi rustpunt te liggen met fraai uitzicht op het water. Al snel zag ik iets blauws liggen: een aansteker waarin echter nauwelijks ruimte was voor een logrolletje. Nadat ik de hele omgeving twee maal had afgezocht en net op het punt stond om mijn goede vriend Pino te gaan raadplegen, zag ik ineens wat ik zocht. Op een plek waar ik al twee keer eerder had gekeken! Maar goed, daar maalde ik niet om met het ding in mijn handen. In de verte zag ik iemand aankomen. Snel zette ik mijn naam op de rol en fietste weg. Ik was bang dat het Engelse vrouwtje uit Dublin weer om een praatje verlegen zat...
Bedankt en proost, Biertje
14 oktober 2007, 12:35
Het puzzeltje had ik in een paar minuten opgelost. Maar voor het vinden van de cache had ik een uur, twee bezoeken en een hulplijntje nodig. De ontcijferde oplossing geeft je namelijk de oude cacheplek. Volgens een encrypte note van 22 mei heeft de maker de cache verplaatst... Tja, en met de hint kwam ik ook niet veel verder. Ik zou zeggen: juist het tegenovergestelde! Een telefoontje naar de Naaktslakkies hielp me uiteindelijk verder. Toen zag ik ineens de TB glinsteren. Die heb ik meegenomen, dus de volgende zoeker heeft het weer moeilijk!
Bedankt en proost, Biertje
21 juli 2007
De puzzel had ik in april al opgelost, maar pas vandaag was ik weer eens in de buurt. Zaterdagmiddag is het hier een komen en gaan van bewoners en passanten. Lastig om even ongemerkt te zoeken, vooral als bij de eerste blik niets afwijkends te zien is. Twee andere objecten in de buurt nog even geïnspecteerd, maar toen er een dame naar buiten kwam en in een meegebrachte tuinstoel ging zitten, ben ik maar weer doorgefietst. Thuis zag ik dat de hint inmiddels is uitgebreid. Dat wordt nog een keertje terugkomen, maar niet op zaterdag!
14 oktober 2007, 14:50
Toen ik tijdens een avondje cachen met mijn goede vrienden Pino en Mighty-Mike ineens een witte schelp in een kist aantrof, graaide ik die gelijk voor hun neus weg. Vandaag kon ik hem droppen tijdens een fietstochtje van Oegstgeest naar Boskoop. Blijkbaar kwam ik op een gunstig tijdstip, want de cache was goed bereikbaar. Alleen de laatste 60 meter waren wat lastig met de fiets!
Geen water, muggen of hoge brandnetels gezien. Ja, af en toe mag je als cacher ook een beetje geluk hebben!
Bedankt en proost, Biertje
14 oktober 2007, 15:55
Tijdens een stukje fietsen reed ik ook door deze polder en zag daar een kudde koeien die lekker lag te genieten in het zonnetje. En ik genoot ook, want het puzzeltje was (na wat vindingrijkheid) opgelost en had een mooi coördinaat opgeleverd. Op die plek dacht ik een klein kokertje te vinden, maar tot mijn verrassing trof ik een leuk doosje aan, waarin ook nog een coin op me wachtte.
Bedankt en proost, Biertje
14 oktober 2007, 17:35
Vandaag was ik hier voor de tweede keer. Achter het rood-wit gestreepte blok lag nog steeds een sloot en links én rechts lagen de tuinen van twee bewoners. Maar ook daar liep die sloot en de cache bleef dus zo'n 25 meter buiten mijn bereik. Hoe deden al die anderen dat dan? En ineens zag ik in de verte, waar ongeveer de Gouwe moest liggen, twee fietsers rijden. Hé, een fietspad? Dit keer had ik echter een kaart bij me en kon ik met een omweg dat fietspad bereiken. En toen was het een makkie: er liep een leuk cachepaadje door de struiken naar de cache. En toen ik die gevonden had, zag ik een tweede paadje waar je inderdaad in korte broek terug naar je fiets kan. Inderdaad, een mooi plekje waar je met een goudgeel biertje naar de boten kunt kijken.
Bedankt en proost, Biertje
14 oktober 2007, 18:35
Vanwege de spoken had ik ervoor gekozen om deze fietstocht overdag te doen. Het startpunt was het lastigst: het terras van café De Egelantier zag er zo aantrekkelijk uit, dat ik daar even het witbier moest testen. Na deze grondige voorbereiding kon ik van start. Alle punten waren prima te vinden en riepen nergens twijfel op. Bij het café op WP6 wees het bordje dat fietsers naar rechts moesten, maar het gezellige terras lag links. Toch besloot ik de route af te maken en na een berekening ging ik naar de cache. Ook die was snel gevonden, maar net nadat ik het logboek had ingevuld en ik de doos terug wou leggen, kwam er een gezin aan dat precies op deze plek bleef hangen. Ik deed alsof ik mijn kaart raadpleegde, at een crackertje, maakte een foto, stopte de doos in m'n rugzak en fietste tenslotte maar een stukje verder. Daar wachtte ik totdat de kindertjes waren uitgespeeld en de kust weer veilig was. Na een half uur kon ik de cache terugplaatsen en via een uitstapje langs de woning van Loze Jorry (waar het bier altijd koud staat) fietste ik terug naar huis.
Bedankt en proost, Biertje
20 oktober 2007
Op weg naar het Comomeer stopte Pyne even op deze parkeerplaats omdat Quaerens deze cache nog niet had gedaan. Ik kende deze verstopplaats niet, hoewel ik toch alle caches in deze omgeving had bezocht. Toch maar even mijn naam op de logrol gezet. Thuis ontdekte ik dat ik hier al in september vorig jaar was geweest en dat de cache nadien was verplaatst. De nieuwe verstopplek is een stuk effectiever!
Bedankt en proost, Biertje
20 oktober 2007
Het begin van de herfst, dus hoog tijd voor een activiteit met de HardCore Triangle. Waren er nog uitdagende caches in de omgeving? De HCT heeft iets met water en bootjes, dus het Comomeer leek uitermate geschikt. Voor dit oppikkertje hadden we een gemêleerd gezelschap uitgenodigd, waarbij alle individuele kwaliteiten tot een succesvol groepsresultaat zouden leiden. Binnen het uur zouden onze namen op het logrolletje staan, zo had ik bedacht...
Om 12 uur verzamelden we bij de bootverhuur. De eigenaar keek met ontzag naar onze uitrusting. Hij had het afgelopen jaar heel wat gezien, maar dit overtrof werkelijk alles: een meetlint, een periscoop, een onderwatercamera, honderden meters lijn, ducktape, drijvers, lood, wetsuit en duikbril.
Gpsgek en Quaerens roeiden naar ons startpunt, terwijl de rest van het expeditieteam ging lopen. Op de plek van het basiskamp werden de taken verdeeld. Eerst werd het nulpunt bepaald en daar werd een baken uitgezet. Uit eerdere logs bleek dat de cache zich 1 tot 2 meter onder het wateroppervlak bevindt, dus allereerst probeerden we de opduikmethode. De bevallige Lady Cachetta ging in haar nauwsluitende wetsuit te water om te proberen de cachelijn te vangen. De mollige Quaerens raakte hierdoor enthousiast en dook haar in zijn felgroene zwemshort achterna. Na een minuut of tien besloot ik dit duo te assisteren en ging ik eveneens te water. Ook met een duikbril blijk je al na 50 cm onder water niets meer te zien dan een groene waas. Na een half uur besloten we daarom tot een andere aanpak.
Met de sleeplijntechniek sleep je een verzwaarde lijn door het water totdat die de cache of de cachelijn raakt, waardoor de drijver onder water verdwijnt. Daar kunnen de zwemmers dan de cache opduiken. Helaas, ook met een verbeterde versie van deze techniek lukte het ons niet de cacheplek te bepalen. Wel werd opnieuw het nulpunt vastgesteld, de afstand tot het basiskamp opgemeten en een nieuw baken afgezonken dat niet ongemerkt verplaatst kon worden. Quaerens ontdekte tot zijn verbazing dat een PET-fles, als je die vol laat lopen en dan loslaat, gewoon naar de bodem zinkt.
De bootbemanning werd uitgebreid: Schevy (Team KIS98) nam de riemen over en Gpsgek kreeg de zorg over de 2-jarige Josée. IkBenMamma ging te water en tastte met een hulpmiddel de onzichtbare ruimte onder zich af. Deze drijfjacht werd verfijnd door het meetlint in het water te leggen en vanuit de boot strak te houden, zodat gericht gezocht kon worden op 25 meter afstand, daarna op 24 meter enzovoort. Tegelijkertijd zocht ik met de periscoop of ik onder water misschien ineens de cache kon ontwaren. Helaas leidde ook deze tactiek niet tot succes. Maar ik heb wel Mama's voeten en de lijn van ons baken gezien!
Alle ogen waren nu gericht op de nestor van het gezelschap: Wilxlii Carrotte met meer dan 4000 founds en slechts 5 not-founds (op één dag). Zijn zoektechniek was befaamd, er was zelfs een methode naar hem genoemd: de Carrotte-methode. Die blijkt onder water echter niet te werken. Wilxlii, die inmiddels goed had nagedacht, wist 2 manieren om de cache te lokaliseren. De eerste was de lastigste: de stop uit het meer trekken, zodat al het water wegliep en de cache droog kwam te liggen. De andere manier was de (inmiddels befaamde) lassomethode. Laat een grote lasso in het water afzinken, trek de lus aan en je hebt vanzelf de cachelijn te pakken. Pyne en Wilxlii gingen aan boord, Gpsgek hanteerde de riemen en Quaerens ging mee omdat Wilxlii iets over het hoofd zag en daar een oplossing voor wist.
Honderden meters lijn gingen het water in, maar bij de eerste ophaalpoging werd alleen ons baken 'gevangen'. Dat werd aan boord gehaald en er volgde een tweede poging. Langzaam roeide Gpsgek opnieuw een rondje, er ging nóg meer lijn overboord en daarna werd heel voorzichtig de lasso dicht getrokken. Niets. Alle ogen waren gericht op Wilxlii, die slechts mompelde: "Dat overkomt me anders nooit..."
We waren inmiddels ruim 4 uur bezig geweest en we besloten op een ander tijdstip terug te komen, met nog méér materiaal en nog betere technieken. Wilxlii beloofde zijn lassomethode te gaan verfijnen, op voorwaarde dat we hem hielpen bij een andere not-found van hem: Bovenaan de klucht. Dat was goed, maar eerst moest er wat gedronken worden, vond ik.
"En, hebben jullie de schat gevonden?" was het eerste wat de bootverhuurder aan ons vroeg. Terwijl we allemaal, op een na, iets warms dronken, hoorden we hoe er dit jaar een geocacheteam zelfs drie opeenvolgende dagen nodig had gehad. De lassomethode? De verhuurder schaterde het uit. Nee, met die onderwaterstromingen zou zoiets nooit lukken, hahaha! Wij rekenden af, en zeiden tot ziens. Dit was de eerste keer dat de HCT een cache niet wist te vinden. Dus we komen terug...
20 oktober 2007, 17:35
Terwijl we nog wat dronken en napraatten bij de bootverhuurder aan het Comomeer, vertelde Wilxlii Carrotte hoe hij vanmorgen vroeg ook al tevergeefs bovenaan de klucht had gezocht. Wilden wij hem misschien helpen? Wij vielen zowat van onze stoel. Wat? Twee not-founds op een dag? Was dit soms een breinbrekende puzzel, was dit een marathon-multi? Natuurlijk wilden wij helpen! Het komt namelijk niet vaak voor dat de Numero Uno van Nederland 6 hulplijntjes tegelijkertijd nodig heeft!
Onder een purperen hemel in de zilveren zon trok een lange stoet de bergen in, op weg naar deze klucht. "Hier heb ik een uur lang gezocht," zei Wilxlii, terwijl hij op een plek wees waar je nog geen nano kunt verstoppen. "Heb je de lassomethode al geprobeerd?" vroeg iemand schijnheilig. Die was niet nodig, want de kleine Josée had de cache al in haar handjes en gaf het kokertje aan haar moeder. Wilxlii snapte er niets van. "Dat overkomt me anders nooit," stamelde hij terwijl hij de logrol en de pen kreeg aangereikt. Omdat de tocht wel heel erg snel ten einde was, werd er met 4 camera's een groepsfoto gemaakt. Ongemerkt schijn ik daarbij tegen het zwaarbewaakte hek geleund te hebben, wat het nodige geschreeuw van onderaan de klucht tot gevolg had. Hoewel Mama probeerde uit te leggen dat schreeuwen naar een dronken oude man niet werkt, besloten we maar naar de auto's terug te lopen. Mama wilde nog even naar Canada en opnieuw trok de lange stoet de bergen in...
Bedankt en proost, Biertje
21 oktober 2007, 18:15
In het bekende restaurant met diezelfde naam heb ik weleens een biertje gedronken, herinnerde ik me ineens, terwijl RandstadRail 3 me comfortabel naar Loosduinen bracht. Van collega Pyne had ik al gehoord dat dit geen simpele multi was. Zorgvuldig telde ik daarom de appartementen en maakte ik foto's van alle portieken. Het viel me op dat er veel uitgetrapte peuken op de grond lagen...
Daarna stond ik bij de roestige kubussen. Hoewel, kubussen? Dit leken me toch echt rechthoekige blokken. Een grapje of een instinkertje? Fluitend huppelde ik naar de muzikale sculptuur. Dit leek me meer op een visualisatie van het middenoor. Maar goed, ik kroop eronder en bekeek de pootjes. Daarna wandelde ik naar het cortenstalen kunstwerk. Zorgvuldig telde ik alle palen, stutten en pootjes en maakte een berekening. Opnieuw een stevig stukje slenteren door de stille straten van deze wijk. Waar zou ik uitkomen? Bij het privéterrein van Chokotoff? Bij het portiekje van Pyne? Niets van dit alles, ik zag vanuit de verte dat mijn pijltje me naar een prima plekje stuurde. Op zo'n 40 meter van mijn nulpunt vond ik al snel de wachtende pot. Gelukkig, de vijfde plaats (plastic?) was nog vrij!
Bedankt en proost, Biertje
21 oktober 2007, 18:45
Vanuit milieu-overwegingen was ik vanmiddag met de tram op stap. Na een bezoek aan de Chinese Muur bracht RandstadRail 3 me een stukje verder. Bij halte Appelstraat stapte ik uit en wandelde ik richting Berg en Dal. Het parkeerterrein kende ik al: dat was bij korfbalvereniging ALO waar een collega van me een paar keer per week te vinden is. Ik wierp een blik door het raam, maar zag hem echter niet aan de bar zitten. Dan maar verder, naar de cache. Die was vlot gevonden. Ontspannen liep ik terug naar de tram. Wat ik van car-caches vind? Tja, die vraag is lastig te beantwoorden als je geen auto hebt. Maar met de tram is deze cache in ieder geval goed te doen!
Bedankt en proost, Biertje
27 oktober 2007
Twee weken geleden had ik de ene helft van de 2-delige TB Caching Apart Together (CAT) in handen gekregen, en al snel ontdekte ik dat de andere helft zich in Zoetermeer bevond. Een hereniging leek mogelijk, de eerste keer sinds de start van hun reis op 30 mei 2006. Om 10 uur ontmoette ik Team Spoorzoeker (ook op de fiets, ook met een Geko 201) en gezamenlijk vertrokken we naar Galloway. Vier jaar geleden stond ik hier ook al, het was toen mijn 61e cache. Het was een hartstochtelijk kus, toen CAT/L en CAT/F elkaar op de groene kist omhelsden. Camera's klikten, een bierflesje plopte open, er klonk applaus. We lieten de twee geliefden achter, want ze hadden elkaar vast een hoop te vertellen.
Spoorzoeker, bedankt voor de samenwerking en het gezellige gesprek!
Proost, Biertje
27 oktober 2007, 11:10
Na een bezoekje aan Galloway voor een hereniging van twee halve TB's fietste ik gelijk maar even door naar het einde van het westen. Daar ergens moest nog een cache liggen. Een rustig plekje met een fraai uitzicht. In de zomer is dit een goede locatie voor een gezellig terras: rieten stoeltjes, parasols. "Ober, één witbier graag!" De cache is geen micro, maar small. Genoeg ruimte dus om een mooie coin achter te laten.
Bedankt en proost, Biertje
27 oktober 2007, 11:55
Na een hereniging van twee halve TB's bij Galloway, ben ik gelijk maar Zoetermeer ingefietst. MacDuc heeft daar onlangs een serie neergelegd, die ik vandaag mooi even kan onderzoeken. Na het Westeinde arriveerde ik op de gezellige parkeerplaats van Oude Noord-AA. Nu ik weer thuis ben, ontdek ik dat de route én de cache zijn gewijzigd. Ik liep dus nog met een oude uitdraai en heb alleen bij WP1 van het uitzicht kunnen genieten. En daarna ging ik dus op zoek naar een micro, die ik niet kon vinden. Zoveel mogelijkheden waren er toch niet? Ik stond net op het punt om een hulplijntje te bellen (misschien dat de theoretisch onfeilbare lassotechniek hier uitkomst kon bieden), maar toen hoorde ik ineens een gek geluidje. Het was de (vergrote) cache die naar me fluisterde...
Bedankt en proost, Biertje
27 oktober 2007, 12:35
Gibraltar is bekend vanwege zijn rotsen. En Zoetermeer sinds kort nu ook. Bij de drooglegging van dit gebied kwamen de eeuwenoude rotsen tevoorschijn, die nog her en der in de stad zijn terug te vinden. Omdat ik vandaag toch met een MacDuc-rondje bezig was, fietste ik ook maar even naar zijn rotstuintje. Dat zag er gezellig uit. Nadat ik het aantal rotsen twee keer had geteld (na een paar biertjes zie ik namelijk alles dubbel) kon ik op weg naar de laatste rots. Ik was al gewaarschuwd dat het daar druk kon zijn, maar dat viel mee: ik heb geen enkele geocacher gezien!
Bedankt en proost, Biertje
27 oktober 2007, 13:50
De laatste van het MacDuc-rondje van vandaag. Na een bezoek aan zijn rotstuintje ging ik op zoek naar het groen dat deze Schotse eend verloren is. Dat blijkt een grappig stukje groen te zijn, dat tot voor kort alleen bekend was bij een lokale folderaar met weinig zin. Terwijl ik onder de hoge bomen liep, dacht ik elk moment dat dit wel de laatste meters zouden zijn, maar mijn pijltje blééf maar vooruit wijzen. Als de gemeente dit stukje groen maar niet ontdekt, want dan wordt alles direct weggemaaid om er een parkeerplaats van te maken...
Het doosje is nog steeds waterdicht. Ik durfde er dus met een gerust hard een coin in achter te laten.
Bedankt en proost, Biertje